Lees, luister & kijk mee!
BRADA
LUSU in co-productie met
WELL MADE PRODUCTIONS
Vanaf 25/11/2025 weer in het theater!!!
Door: Ira Kip
Theater is in beweging, en onze nieuwe Genna-makers zijn on to something!
Er worden verhalen verteld op het toneel die ons niet enkel rationeel laten nadenken, maar ons juist vragen te voelen, te ervaren, te herinneren en te verbeelden.
Bij Brada’s mag ik rustig achterover leunen en voelen, in een zaal vol ooms en tantes die de energie bepalen. Diezelfde energie slaat over op de cast en deze bijzondere groep makers.
Ze hebben iets te vertellen. Terwijl zij mij laten terugdenken aan de odo’s die dagelijks onze woonkamer passeerde, herinneren zij mij ook aan het gewicht dat onze ouders droegen toen zij ervoor kozen hun land te verlaten. Hun dromen waren misschien niet heel anders dan de dromen van hen die achterbleven terwijl beide het als een enorme heartbreak ervaarde.
Een heartbreak die Brada blootlegt en misschien ook verzoening mee zoekt.
Brada, in haar titel en haar verhaal, bevestigt dat in gemeenschap en collectiviteit de antwoorden liggen. Dat, ondanks de gevolgen van een volksplanting die nog steeds voelbaar is, yu na mi brada en yu na mi sisa misschien wel de belangrijkste mantra is die we vandaag de dag nodig hebben.
En dat wanneer we onze ogen sluiten en dromen over ons Suriname, de kracht van verbeelding zich echt kan manifesteren wanneer we onze ogen open doen.
Ps: in een zaal zitten vol met Javanen en vele andere Surinamers is een cadeau.
Zeg wat je wilt, that shit hit different.
Lobi,
Ira
Brada is nog te zien in Den Haag 25 januari 2025 – De Vaillant en op 8 februari 2025 – Theater Zuidplein, Rotterdam
Door Saron Tesfahuny
23/05/25 zien in het Bijlmer Parktheater.
De zaal werd geopend en je hoort de uitnodigende sfeer van Dizzi sound healing ritueel waarbij een meditatieve en aardende sfeer werd gecreëerd. Dizzi speelde verschillende muziekinstrumenten om de ruimte en de collectieve energie te reinigen.
Het was een “echo’s van de diepte” ervaring voor mij.
Alsof ik me had aangemeld om te leren surfen.
Zonder te beseffen dat de golven wilder zijn dan ik ooit had gedacht
De kracht ervan is onbekend, een raadsel.
mezelf overgeven aan het ritme van de stroming van onbegrip
De tekst die ze herhaalt,
“we don't know who are, we don't know where we from”
Dizzi wijst niet met haar vinger
ze nam mij naar haar belevingswereld
die als een kind van haar moeder was gescheiden
en in vreemde handen was weggedrukt
Het poging te integreren in haar nieuwe wereld ver van haar herkomst
leren van balans terwijl de wereld onder haar bewoog
Naima Souhair vertegenwoordigde als danser de reis van lichaam en ziel terwijl
ze het thema van liefde en pijn uitdrukte.
de strijd om ergen bij te horen
door haar ervaring besefte ik dat het gaat niet om winnen
maar om te leren, om te overleven
om te voelen de golven van haar eigen bestaan.
“Be grateful for the life that we gave you”
Ik dook diep
diep onder het oppervlak van de oceaan van stilte
waar de golven van vergeten verhalen en verborgen pijn
zich vastklampte in mijn ziel.
De visuals die gemaakt waren door Sébastien Labrunie,
muziek composities & spel door Dizzi Geetha
roepen de gevoelens van scheiding en verbinding
terwijl de dans van Naima Souhair de trek en de strijd tussen verleden en heden uitdrukt
“Baby, My baby, they took my baby”
Ik besefte me ineens
this could have been my baby too
verborgen waarheden die ik niet zocht
mijn hart breekte
dat dit gevoel elke moeders hadden die hun kindje hadden verloren
hun hart breekte terwijl hun lichaam zich bleef aandienen
weten dat er niemand is om te voeden
niemand om de leegte te vullen
door de beklemmende bewegingen van dizzie en dissonantie in de muziek
“My baby, they took my baby”
hoe de geest verward raakt
strijd tussen verlangen en werkelijkheid
tussen wat was en wat nooit zal zijn
En ik dacht te weten, wat ik dacht te begrijpen
de waarheid is geen eindpunt
het is een reis die je maakt met open ogen in de zoute zee
met een ziel die leert luisteren naar wat onder de oppervlakte ligt…
In het eind ging nam Dizzi ons mee in een sound healing ritual meditatie. Om een sfeer van collectieve bevrijding en genezing te creëren, waardoor ik als toeschouwer moeilijke emoties kan verwerken en een gevoel van vrede kan vinden, zelfs in het licht van de pijnlijke waarheden.
Ik was getuige van hoe ze als kunstenaar met dit zware onderwerp diep de oceanen in dook en mij ermee liet surfen.
Giovanni’s Room
ITA, naar het boek van James Baldwin. Nog even, de reflectie komt eraan.
Heb je onlangs een voorstelling, tentoonstelling of concert gezien en wil je er over in gesprek met de maker, over schrijven of een andere vorm, laat het ons weten via post@paarspaars.nl, dan gaan wij ons best doen om een ontmoeting te organiseren.